Όταν (αν ποτέ) μεγαλώσω θέλω να μοιάσω στο Νίκο Δήμου...

Τον διάβαζα πριν από χρόνια και αποφεύγω να τον διαβάζω συστηματικά. Σαν την ταινία που μ' αρέσει και δε θέλω να τη βλέπω συνέχεια για να μην την συνηθίσω.

Μ' αρέσει το πώς σκέφτεται, μ' αρέσει το ότι ο τύπος (γιατί μπορεί να είναι μεγάλος αλλά είναι τύπος) ασχολείται με όλα και έχει άποψη η οποία πάει παραπέρα από το απλά γουστάρω αυτό γιατί έτσι. Και μ' αρέσει ακόμα και όταν δε συμφωνώ μαζί του γιατί είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορείς να κάνεις συζήτηση.

Φωτογραφία, λογοτεχνία, τέχνες, θρησκεία, Ιστορία, τεχνολογία, αυτοκίνητα. Μα πάνω από όλα φιλοσοφία.

Τελευταίο κείμενό του που διάβασα και μ' άρεσε είναι αυτό. Το οποίο είναι ένα απλό και καθημερινό για τον Δήμου.

Οι παλιοί ίσως να λέγανε Εύγε.

Εγώ λέω Respect!